In ieder kinderleven zijn er wel periodes dat het kind wat minder lekker in zijn vel zit, dat hoort bij opgroeien. Als ouder of opvoeder wil je niets liever dan dat je kind gelukkig is. Maar wat doe je als je kind zich langere tijd ongelukkig voelt, het boos is, verdrietig of angstig? En waarom voelt het zich zo? Voor mij was de uitspraak volgens het gedachtengoed van de BSM therapie (brain stimulating methods) een eyeopener: dat achter ieder "afwijkend" gedrag iets anders schuilt, namelijk dat het vaak functioneel gedrag is voor het kind om te overleven en het hem of haar tot nu toe geholpen heeft om zich op die manier staande te houden. Soms zie je dat er over of onder prikkeling is van het brein en het kind dat wil compenseren door bv druk gedrag. 

Maar wat als je als ouder of opvoeder keer op keer tegen problemen aanloopt waarmee je geen raad meer weet en waarover je je zorgen maakt? En die zorgen ook nog eens gevoed of gedeeld worden door de omgeving die vinden dat  je kind een probleem heeft. 

Voor kinderen is het lastig om hun gevoel te verwoorden en wil het uit loyaliteit de ouders liever niet belasten met hun zorgen of verdriet. In gezinnen waar kinderen te maken krijgen met rouw en verlies, denk aan een scheiding, verlies van een dierbare of als het kind zelf of iemand uit het gezin te maken krijgt met verlies van gezondheid door ziekte of een ongeval, is in de acute fase  iedereen bezig met overleven en is er weinig ruimte en tijd voor gevoelens. Dan kan het fijn zijn om hierbij ondersteuning te krijgen.

Veel andere voorkomende vragen voor kindercoaching gaan over faalangst, woede, verdriet, onzekerheid, pestgedrag en hooggevoeligheid. 

Kinderen en paarden, ze hebben veel gemeen. Ze zijn beiden in het hier en nu, zijn open en kwetsbaar en communiceren grotendeels non-verbaal. Ze hebben meestal nog geen beschermend pantser opgebouwd en zijn nog niet zo goed in het verbergen van gevoelens en emoties. Kinderen doen vooral graag, spelenderwijs ontdekken ze de wereld en worden vaardigheden geoefend, wat werkt wel en wat niet. Door het doen van gerichte activiteiten met de paarden leren en ervaren hoe iets anders ook kan en hoe ze anders om kunnen gaan met de dingen waar ze tegenaan lopen. Uit meerdere studies is bovendien het positieve effect gebleken van mens-dier interacties.  Het contact tussen mens en dier is stress reducerend door oa aanmaak van het rustgevende hormoon oxytocine, ook wel bekend als het knuffelhormoon. Het is een belangrijk stofje in de hersenen dat verantwoordelijk is voor een gevoel van intimiteit en verbondenheid, het maakt je vrolijk en helpt je ontspannen en minder angstig. Dat maakt het samenzijn met de paarden zo waardevol. 

Mocht je meer willen weten of ben je benieuwd of ik iets voor jou of jullie kan betekenen? Bel of stuur me een bericht. Jullie zijn van harte welkom voor een gratis kennismakingsgesprek.